این کتاب درباره‌ی «ناجیه»؛ دختری است که به دنبال هویت گم شده خویش می‌گردد. هویتی که گاه آن را در ایران، گاه در اروپا و گاهی در عراق می‌یابد، حال آن‌که او، اصالتا افغانی است. هرچند که به دلایلی، مایل به فاش شدن ملیت اصلی‌اش نیست. او حتی گاهی، خویشتن خویش را برای یافتن این هویت ناپیدا می‌کاود و به جنگ عقیدتی با خود برمی‌خیزد؛ از سوی دیگر، خواب‌های پریشانی، ناجیه را هر شب با خود می‌برند! و او را به سوی تاریخی بی‌زمان و بی‌مکان، فرا می‌خوانند. تاریخی که گویا برای ناجیه (دانشجوی دکترای باستان‌شناسی) در آینه‌ی زمان، پی در پی، متکثر می‌شود.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «و اکنون، من هم تجلی می‌کنم در آینه‌ی هزاره‌ها. و حکایت همچنان باقی است. چه فرقی می‌کند این من، که باشد؛ ناراین در هند و یا نارینه در ارمنستان؛ و شاید هیچ‌کدام؛ راستش، من ناژیا هستم…