کویر، به لب دندان گزیده می مانست. عطشناک و تفتیده. در دیدرس، هیچ چیز نبود جز جای پای تشنگی: شکافهای منقطع و خارهایی که جا به جا از دل کویر سر درآورده بودند...

سکوت کویر را گهگاه بادی ملایم برمی آشفت و هرم گرما را همراه با شنریزه ها بر سر و صورت مرد می پاشید.