ما امروز شاهد عواقب همان امری هستیم که کامو می گفت: «به فحشاء کشاندن کلمات». هیچ کلمه دیگری در شأن حقیقی خویش واقع نیست...

آیا آزادی هنرمند در مخالف خوانی همیشگی است؟ آیا آزادی او در نفی همه ایدئولوژی ها و اخلاق است؟

اعتراض کامو متوجه تمدنی است که در آن اخلاق بورژوازی حاکم شده و «خدای پول» است که پرستیده می شود...