به گزارش روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، محمداحسان مفیدی کیا: مهدی نجار سالکی، ایرانی مقیم شهر مالموی سوئد، به کرونا مبتلا می‌شود و اوضاعش رو به وخامت می‌رود تا جایی که روی مرز باریک بین مرگ و زندگی می‌ایستد و در همان حالی که نمی‌داند این مرحله‌ی سخت را چطور پشت سر خواهد گذاشت، شروع می‌کند به ضبط تصویر موبایلی از خودش. حاصل این تصاویر و روایت خود مهدی مستندی حدوداً 60 دقیقه‌ای است با نام «اَپی، بین مرگ و زندگی».
 

 سلفی‌هایی که مهدی گرفته، جملات انگیزشی که بیشترش را به خود می‌گوید، همراه با صدای امیدبخش همسر، فرزندان و نوه‌هایش که او را «اپی» صدا می‌کنند مواد خام مستند مهدی سالکی هستند. بیفزایید گفتار متنی که بعداً روی تصاویر آرشیوی او اضافه شده و جلوه‌های ویژه‌ی بصری که ذهنیات او اعم از رویاها و کابوس‌ها را به تصویر می‌کشند.
 

سالکی پیش از اینکه ناخواسته وارد مبارزه‌ی نزدیک با کرونا شود هم، سودای ساختن یک مستند تأثیرگذار را داشته اما فکرش را هم نمی‌کرده که آن فیلم، همین تجربه‌ی نزدیک به مرگش روی تخت بیمارستان باشد، با این حال امیدوارانه موقعیت را از دست نداده و به معنی واقعی کلمه تا آخرین نفس دست از تلاش برنداشته است.

تصاویر بازسازی شده‌ای که ما به ازاء ذهنیات مهدی روی تخت بیمارستان بوده در حال و فضایی رویایی به فهم بهتر آنچه بر او گذشته و در ذهن داشته کمک می‌کند و صحبت‌های مقطع و ساده‌ی او روی تخت بیمارستان به درک عمیق‌تراحوال آن روزها می‌انجامد.

روایت اپی از روزهای مبارزه‌اش با کرونا، چنان ساده و باور پذیر است که ما را به همدلی کردن با خود مجاب می‌کند و شاید از همین روست که آخرین جملات او قبل از ترخیص را باور می‌کنیم که پیام او به همه مردم است: «بیایید همدیگر را بیشتر دوست داشته باشیم»